Flor (83) en leo (85): "Een gemeenschappelijk verdriet verwerken, dat schept een band"

Mensen zijn sociale wezens, willen verdriet met elkaar delen en willen vrienden om zich heen. Maar naarmate we ouder worden, verliezen we meer en meer contacten. Het is dan niet eenvoudig om nieuwe vrienden te maken. Wij leerden vrienden Flor (83) en Leo (85) kennen, twee mannen die elkaar op latere leeftijd leerden kennen door een gemeenschappelijk verdriet.

Ontmoeting troef!

In 2016 ontwikkelde Vormingplus Kempen het traject ’60-ers en 80-ers van hier’ zodat ouderen elkaar konden ontmoeten en opnieuw een sociaal netwerk konden opbouwen. Wij namen deel aan een sessie in gemeente Olen. De 60’ers ontmoetten elkaar vier maal en de 80’ers kwamen vier keer samen. Nadien volgden er vier momenten waarbij ze elkaar allemaal samen ontmoeten. Dan zou het traject aflopen. Maar door het grote enthousiasme van de deelnemers en de vriendschappen die ontstonden, werd al snel duidelijk dat de gemeente wilde blijven inzetten op deze ontmoetingen. Sinds september organiseert lokaal dienstencentrum Komie Geire daarom maandelijks een babbelvoormiddag voor alle zestigplussers onder begeleiding van coach Marijke.

“Het initiatief wil mensen dichter bij elkaar brengen, want naarmate mensen ouder worden, verliezen ze meer en meer contacten in hun omgeving.”
Els Geuens, directrice LDC Komie geire

Make a wish in Olen

De deelnemers vormen ondertussen een zeer hechte groep en heel wat mensen werden vrienden. Zo is er bijvoorbeeld Magda (89) die in een woonzorgcentrum woont en enkele weken geleden vertelde dat ze nog één droom heeft: een bezoekje brengen aan de Volkssterrenwacht in Ukkel. Ze hoeft geen verre reizen meer te maken, maar een reis naar de sterren ziet ze wel zitten. Staf (63) wou die droom waarmaken. Hij zocht alles tot in de puntjes uit en organiseert binnen enkele weken een uitstapje naar Urania voor iedereen die meewil.

Het Sociaal Huis als opstapje

Flor (83) en Leo (85) leerden elkaar kennen tijdens een van de eerste ontmoetingsmomenten. Ze verloren beiden hun vrouw in 2018. Dat was voor hen het grootste verlies in hun leven, en moeilijk om te accepteren. Flor en Leo zagen het allemaal even niet meer zitten. Een medewerker van het Sociaal Huis van Olen raadde hen allebei aan om in het traject 60-ers en 80-ers van hier te stappen. Leo was daar niet echt voor te vinden, maar wilde het een kans geven. Flor weigerde deel te nemen, maar onder lichte dwang zette hij uiteindelijk toch de stap.

“Een gemeenschappelijk verdriet verwerken. Dat schept een band.”
Flor & Leo

Flor: “Ik zat echt heel diep. Het ging helemaal niet goed met mij en ik had geen zin meer om buiten te komen. Uiteindelijk heb ik toch de stap gezet, maar ik was niet van plan om actief deel te nemen en mijn persoonlijk verhaal te delen.”

Els Geuens is directrice van het lokaal dienstencentrum en treedt Flor bij: “We hebben Flor echt zien evolueren van een norse en timide man naar een behulpzame en lieve man. Beetje bij beetje is hij opengebloeid en is hij persoonlijke dingen beginnen vertellen en heel actief deel gaan uitmaken van de groep. Wat een metamorfose!”

Vrienden door een gemeenschappelijk verdriet

De mannen hadden een gemeenschappelijk verdriet te verwerken. Dat schept een band. Ook naast de bijeenkomsten brengen ze veel tijd met elkaar door. Ze werden vrienden. Zo gaan ze wekelijks wandelen met bewoners van het woonzorgcentrum bij hen in de buurt.

“Ik had nooit gedacht op mijn leeftijd nog zo’n goeie vriend te ontmoeten als Leo.”
Flor

Leo: “Zonder onze vriendschap zou het helemaal anders uitgedraaid zijn. De depressie was niet veraf. Wij hebben enorm veel steun aan elkaar en beseffen dat we niet alleen zijn met ons verdriet. Er zijn nog steeds moeilijke momenten, maar die kunnen we delen met elkaar.”

Flor: “Ik had nooit gedacht op mijn leeftijd nog zo’n goeie vriend te ontmoeten als Leo. We delen een lach en een traan. We maken samen mopjes, maar kunnen ook serieuze gesprekken voeren.”