Als mantelzorger bied je hulp aan een zorgbehoevende persoon uit je directe omgeving. Dat kan je partner, je ouder of je kind, maar ook een kennis of vriend zijn. Rosette (69) en Ria (67) vervullen beiden de rol van mantelzorger. Dat vraagt soms heel wat inspanningen en loopt niet altijd van een leien dakje. De dames delen hun ervaringen. “Dagelijks ga ik, met een andere mantelzorger uit de buurt, een uur wandelen met de hond.”
Mantelzorger tijdens bezoekbeperkingen
Rosette: “Samen met mijn zus ben ik mantelzorger voor mijn moeder die in het woonzorgcentrum woont. Mama is 90 jaar en heeft dementie. Gelukkig is ze nog mobiel en herkent ze ons nog. Toch neemt haar zelfredzaamheid stilaan af. Het afgelopen jaar was bovendien niet evident door de coronacrisis en de daarmee gepaard gaande bezoekbeperkingen. Hoewel ze misschien nodig waren, hebben ze ons kopzorgen bezorgd.”
“Omdat we als mantelzorger dagelijks betrokken zijn bij de zorg voor mama, kunnen we alles goed opvolgen en kort op de bal spelen. We koppelen onze eigen ervaringen ook terug naar het woonzorgcentrum”
Rosette, mantelzorger
“Samen met mijn zus kan ik de mantelzorg ondertussen weer opnemen. We zitten op dezelfde golflengte, dat is fijn. Beurtelings ondersteunen we onze mama in de namiddag. Omdat we als mantelzorger dagelijks betrokken zijn, kunnen we alles goed opvolgen en kort op de bal spelen. We koppelen onze eigen ervaringen ook terug naar het woonzorgcentrum.”
Mantelzorger zkt. afleiding
“Naast de zorg voor mijn moeder, vind ik het belangrijk om een eigen (familiaal) leven te hebben. Zo hebben we verbouwingen gedaan in het huis van mijn zoon en onze kleinkinderen bezorgen ons veel vreugde. Ook het digitaliseren van mijn muziekpartituren helpt mij om mijn zinnen te verzetten. En hopelijk mogen we binnenkort opnieuw muziek spelen voor de bewoners van het woonzorgcentrum.”
“Het afgelopen jaar ging er door de coronacrisis veel aandacht naar de woonzorgcentra. Dat inspireert om me te blijven engageren”
Rosette, mantelzorger
“Het afgelopen jaar ging er door de coronacrisis veel aandacht naar de woonzorgcentra. Dat inspireert om me om me als mantelzorger te blijven engageren. Niet alleen voor mijn moeder, maar voor alle bewoners. Ik volg de activiteiten en informatie van mantelzorgvereniging OKRA-Zorgrecht op de voet. Hun initiatieven steunen mij en helpen me om nieuwe inzichten te krijgen en oplossingen te zoeken. Ze geven me ook het gevoel dat ik er niet alleen voor sta, en dat zorgt er dan weer voor dat ik kracht vind om vol te houden. Want de coronacrises maakte onze taken als mantelzorger niet evident.”
Zorgvolmacht als geruststelling
Ook Ria (67) is mantelzorger. Het opmaken van een zorgvolmacht, samen met de familieleden waarvoor ze zorg opneemt, biedt heel wat gemoedsrust.
Ria: “Enkele jaren geleden rolde ik in mijn rol als mantelzorger. Mijn tante zorgde al jaren voor haar zus met een handicap. Ze vond het belangrijk om mij, als oudste nicht van de familie, te betrekken bij de zorgvolmacht. Daarom heb ik voor zowel de tante met een handicap als voor mijn andere tante een zorgvolmacht opgemaakt. Nadat mijn tante met een handicap overleed, ging ook de gezondheid van mijn andere tante plots achteruit. Net voor de pandemie werd ze opgenomen in het ziekenhuis en via een kortverblijf verhuisde ze naar het woonzorgcentrum.”
“Dat mijn tante en ik op voorhand alles goed afspraken, neemt al veel kopzorgen weg. Ik raad het iedereen dan ook aan om tijdig zijn wensen voor later vast te leggen”
Ria, mantelzorger
“Hoewel het woonzorgcentrum erg getroffen was door een COVID-19 uitbraak, hield het zorgpersoneel mij goed op de hoogte. Toen mijn tante in de tweede golf zelf positief testte op corona, kreeg ik tot tweemaal per dag een update over haar toestand. Die goede communicatie stelde mij gerust. Via de digitale familieraad voelde ik achteraf aan dat ook andere families dezelfde ervaring hadden. Voor mij is dat belangrijk. Ik weet dat mijn tante daar in goede handen is.”
Inspirerende praatgroepen
“Samen met een andere nicht neem ik het grootste deel van de zorgen op. En ook de andere familieleden houden goed contact met haar. Het is fijn om er niet alleen voor te staan. Verder volgde ik praatgroepen voor mantelzorgers bij OKRA-Zorgrecht. Een uitspraak van een andere mantelzorger is mij altijd bijgebleven: ‘Je neemt de rugzak op die je zelf aankunt’. Ik kan niet altijd alles oplossen, maar ik doe wat ik kan. Dat mijn tante en ik op voorhand alles goed afspraken, neemt al veel kopzorgen weg. Ik raad het iedereen dan ook aan om tijdig zijn wensen voor later vast te leggen.”
“Een uitspraak tijdens een praatgroep van OKRA-Zorgrecht is mij altijd bijgebleven: ‘Je neemt de rugzak op die je zelf aankunt’. Ik kan niet altijd alles oplossen, maar ik doe wat ik kan”
Ria, mantelzorger
“Ik heb bovendien aan het afgelopen jaar een wandelcontact overgehouden. Dagelijks ga ik, met een andere mantelzorger uit de buurt, een uur wandelen met de hond. Dat doet ons beiden deugd.”
Laat een reactie na